Ach...

Zobaczyć jak wszystkie latarnie uliczne zapalają się jednocześnie.

Obudzić się w słoneczny poranek.

Ocknąć się przykryta miękkim kocem, choć wcale pod nim nie zasypiałaś.

Patrzeć na ładny budzik, który nie irytuje bo nie dzwoni, a nie dzwoni bo nie ma baterii.

Z samego rana poczuć zapach pieczonego sernika.

Czuć w ustach smak nutelli, którą zaraz wykorzystasz do zrobienia lodów na patyku.

Widzieć jak kilka pączków na Kasztanie, który widzisz z okna, zaczęło rozkwitać.

Zastanawiać się co zjesz na śniadanie i nie musieć się wcale śpieszyć.

Uświadomić sobie, że ukryte pudło ze słodyczami jeszcze nie zostało opróżnione.

Nie zaprzątać sobie głowy niczym nieprzyjemnym.

Jest sobota. Jeszcze 37 godzin i 36 minut tej przyjemnej beztroski.