Potwory spod łóżka

"Wiersz" bez żadnego ładu i składu, bez rymów i bez żadnych zasad. Taki wypocieniec. Ale myślę, że każdy miał swojego osobistego potwora spod łóżka i też że nie jeden wciąż go trzyma w zakurzonej szufladzcę na gdzieś na dnie podświadomości...Przynajmniej ja, bo zawsze śpię opatulona kołdrą od stóp do głów oczekując ataku :D

Potwory spod łózka dawno zniknęły,

Teraz wlazły na sufit.

Wiem, bo gdy z koszmaru nocnego się budzę,

patrzę w tak dziwne ślepia,

że ja swoje przerażona zamykam.

Powoli zapominam,

lecz strach nie uczyni mi tego zaszczytu.

Dopóki w sen głęboki nie zapadnę,

 nie opuści mnie ani na moment.

A gdy budzę się po chwili,

jasność wpada przez okno.

Potworów już nie ma,

boją się światła.

Teraz siedzą za szafą.

I nie wypłoszy ich z stamtąd odkurzacz, szczotka, śpiewanie.

Bo choć wlazły za szafę, taka jest prawda,

to siedzą również w mej głowię.